Foto: Miguel A. Álvarez.

“Cantade a Deus, tocade na súa honra. Alegrádevosna súa presenza”. Velaquí ou misterio dá nosa fe! Seguindounha tradición secular, profundamente arraigada non sentir relixioso e espiritual, a comunidade cristiá galega sínteseconvocada nesta catedral de Lugo, tenda do Altísimo, ante a presenza real e verdadeira de Xesús Sacramentado para pregara quen intercede por nós, prostrarse en adoración confiada e loalo pola súa infinita misericordia. 

Hoxe esta Catedral faise templo e corazón de toda a Igrexa en Galicia, acollendo a ofrenda, en nome dá querida Cidade de Santiago, presentada polo seu Alcalde. A celebración do Corpus Christi é bendición e compromiso. Bendicimos a Deus que fixo todo para o noso ben. Comprometémonos a vivir a Eucaristía, asumindo o proxectode vida de Jesús, acollendo o seu amor, e reflectíndoo na nosaexistenza. A vida cristiá fundaméntase na eucaristía, no compartir a propia existencia cos demais, e na actitudemisioneira. Hai que volver ao feito cristián fundamental, dando testemuño de que o cristianismo é o modo fascinante de vivir a propia existencia, sendo a Eucaristía o alimento para os angustiados, e o consolo para os tristes. Participar na Eucaristía é comprometernos a construír unha comunidadecristiá máis saudable e un mundo máis habitable, creando espazos liberados “onde o que sofre, atopa consolo; onde o sediento atopa fontes de vida e ánimo; onde o que necesita coidado, acollida e agarimo, atopa a proximidade do outro que o recoñece na súa dignidade de ser humano e de fillo de Deus”. 

Nesta solemnidade somos o pobo da nova Alianza, que ofrece como Melquisedec a Abraham o pan e o viño, para que sexan pan de vida e bebida de salvación. Con frecuencia experimentamos o cansazo polas dificultades na vida persoal, matrimonial, profesional, non sentindo ás veces próximo a Deus. A Eucaristía é misterio da divina condescendencia: Cristo entregou a súa vida para salvarnos, fíxose o último para servir a todos, sentiu compaixón da xente, instrúoa e curou aosque o necesitaban. “Tomando os cinco pans e os dous peixes, alzou a mirada ao ceo, pronunciou a bendición sobre eles e deullos aos discípulos para que llos servisen á xente”. Jesús non se desentende da xente. Nós con frecuencia buscamos pretextos para dar rodeos. O Mestre dilles aos seus discípulos: “Dádelles vós para comer”, mentres eles comentaban que con cinco pans e dous peixes non podían alimentar a tantas persoas. O razoable cando se trata de axudar aos demais, dilúea grandeza do home. Jesús pídelles que vaian máis aló da pura lóxica humana. Tamén hoxe o milagre é avivar a nosafraternidade e multiplicar a nosa solidariedade. A multiplicación dos pans e os peixes é signo de misericordia cos famentos e símbolo anticipado da Eucaristía. As palabras de Jesús: “Isto é o meu corpo que se entrega por vós, facedeisto en memoria miña”, reflicten a inesgotable plenitude do don do amor divino. Participar na Eucaristía, alianza nova de amor e de amizade de Deus co seu pobo, conleva estar dispostos a entregar a vida polos demais, lembrando que “o que queira gardar a súa vida, pérdea, e o que perda a súa vida polos demais, a gana”. Aprecio ás persoas que perdendogañan. 

Escribe san Pablo: “É unha contradición inaceptable comer indignamente o Corpo de Cristo desde a división ou a discriminación”. Participar na Eucaristía implica cumprir o mandamento do amor que xera un estilo de vida paciente, xeneroso e comprensivo. Habemos de reforzar os lazos da comuñón e traballar para vernos liberados dos males externos e internos que nos afectan como a inmoralidade, o egoismo e a insolidariedade. Chámasenos a ser comunidade, espazo ondepodemos acompañar e ser acompañados, ser testemuño vivo de que o amor verdadeiro, gratuíto, e universal é posible na nosa vida. “A Eucaristía impulsa a todo o que cre en Cristo a facerse pan partido para os demais e, por tanto, a traballar por un mundo máis xusto e fraterno”. “Telo case todo e sentirse baleiro é unha enfermidade terrible”. 

Compartamos tamén o pan da nosa fe, esperanza e caridade. O cristianismo é acontecemento de vida. Defendamos a vida desde a súa concepción ata a morte natural e coidemos a familia. Cristo é o camiño, a verdade e a vida. Comulgar con Cristo esixe vivir en comuñón cos irmáns. É necesario crear puntos luminosos de humanidade nova. Así configuraremos a sociedade cumprindo a lei de Deus reflectida na lei natural e na recta razón, que mostra ao home ou camiño a seguir para obrar ou ben e alcanzar ou seu fin. “A indiferenza relixiosa, ou esquecemento de Deus, a despreocupación polas cuestións fundamentais sobre a orixe e destino transcendente do ser humano non deixan de ter influencia no talante persoal e no comportamento moral e social do individuo. Certamente ou home pode organizar a terra sen Deus, pero á fin e ao cabo, sen Deus non pode menos de organizala contra ou home”. 

Ou que comparte ou pan dá Eucaristía, debe partir ou pan de cada día. “A práctica do amor coma norma universal de vida é esencial para cada cristián e para a Igrexa enteira. Non seriamos discípulos de Xesús, nin a Igrexa poderíapresentarse coma a súa Igrexa, se non recoñecéramos na caridade a norma suprema dá nosa vida. Ou amor é ou único que pode facernos testemuñas dá verdade e dá bondade de Deus non noso mundo. Vivir alimentados do amor que Deus tennos, faranos capaces de amar e servir ós nosos irmánsnecesitados con ledicia e sinxeleza”.

Deamos culto a Cristo Eucaristía, asistindo e participando na Santa Misa cada domingo e sempre que poidamos. Visitemos e adoremos a Cristo Eucaristía, agradecendo, e amando. Ao redor deste altar que se fai hoxecorazón de toda a Igrexa en Galicia, manifestamos a devoción eucarística. “Ao contemplar en adoración a Hostia consagrada, atopámonos coa grandeza do seu don”. “Na procesión, seguimos este sinal e deste xeito seguímoslle ao mesmo. E pedímoslle: ¡guíanos polos camiños dá nosa historia entre tantos interrogantes e incertezas! Bendito e louvado sexa ousantísimo Sacramento do Altar, sexa por sempre bendito e louvado! Amén.

+ Julián Barrio Barrio, Arcebispo de Santiago de Compostela